Zofia Fenrych
Rzecznik Publiczności.
Dr historii, edukator IPN w Szczecinie; uczestniczka (również jako trener) zjazdów gnieźnieńskich, absolwentka duszpasterstwa akademickiego dominikanów w Szczecinie.
Błażej Strzelczyk
Dziennikarz działu Wiara i redaktor wydania internetowego „Tygodnika Powszechnego”. Autor wywiadów. Dwukrotnie nominowany do nagrody Grand Press w kategorii wywiad (2015 r. i 2016 r.) oraz do Studenckiej Nagrody Dziennikarskiej Mediatory w kategorii „Prowokator” (2015 r.). Współautor (z Piotrem Żyłką) dwóch książek-wywiadów z s. Małgorzatą Chmielewską. Współtwórca krakowskiej akcji „Zupa na Plantach”. Od września tego roku mieszka z dziesiątką bezdomnych w założonym przez Wspólnotę Chleb Życia domu dla bezdomnych w Medyni Głogowskiej pod Rzeszowem.
fot: Kamila Zarembska
Mariusz Zielke
Mariusz Zielke – mam 46 lat (rocznik 1971). Jestem prostym chłopakiem z prowincji, który trafił zupełnie przypadkiem (wbrew własnym intencjom) do świata ogromnych pieniędzy i przekrętów (poznałem wielu aferzystów, najbogatszych i najbardziej wpływowych ludzi w Polsce), zaplątał się w nim przez przypadek, nie dał się przekupić i pochłonąć temu światu mimo wielu prób (odrzucałem milionowe łapówki), nie pozwolił się zastraszyć (wygrałem wszystkie procesy sądowe, w których próbowano mnie wsadzić do więzienia i żądano odszkodowania wysokości miliona złotych za pisanie prawdy o biznesmenach i firmach), zadarł z wieloma międzynarodowymi korporacjami i instytucjami rządowymi (pisałem prawdziwe, często szokujące teksty o największych światowych korporacjach takich jak: IBM, HP, Oracle, SAP, CISCO, ministerstwach sprawiedliwości, spraw wewnętrznych, edukacji, wojsku, straży granicznej, polskich dużych spółkach, wielu innych).
Napisałem kilka tysięcy tekstów śledczych. Przez nie największe światowe fundusze i banki płaciły milionowe kary, najwyższe w historii. Ujawniałem afery o miliardowych wartościach. Nigdy nie musiałem prostować swoich tekstów. Nigdy nie musiałem przepraszać za napisanie nieprawdy. Nigdy nie przegrałem procesu sądowego.
A mimo to zostałem wyrzucony z dziennikarstwa. Pozbawiony możliwości zarobkowania i pracy. Dlatego zacząłem pisać powieści i udowadniam, że nie tak łatwo mi zamknąć usta 🙂 choć polskie media zdają się nie dostrzegać mojej twórczości (w przeciwieństwie do czytelników, którzy coraz chętniej po nią sięgają i często doceniają, choć zadowolić wszystkich się oczywiście nie da).
Jestem autorem 8 powieści (m.in. „Wyrok”, „Sędzia”, „Człowiek, który musiał umrzeć”, „Formacja trójkąta”, „Easylog”, „Twardzielka”) – każda ma swoją historię, jest zainspirowana faktami, opowiada o manipulacjach i istotnych nieprawidłowościach w funkcjonowaniu państwa, biurokracji, społeczeństwa.
Waldemar Wojciechowski
Ur. w 1958 r. w Gorzowie Wielkopolskim. Studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Uniwersytet Artystyczny) w Poznaniu, dyplom z architektury wnętrz w 1985 r. Kwalifikacje 1. stopnia (doktorat) na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych (obecnie Uniwersytet Artystyczny) w Poznaniu w 1999 r. Habilitacja na Wydziale Komunikacji Multimedialnej Akademii Sztuk Pięknych (obecnie Uniwersytet Artystyczny) w Poznaniu w 2005 r. Od 1994 – asystent, od 1999 – adiunkt w Katedrze Rysunku, Malarstwa i Rzeźby na Wydziale Budownictwa i Architektury Politechniki Szczecińskiej (obecnie: Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie). Od 2010 r. profesor nadzwyczajny Akademii Sztuki, od 2012 do 2016 r. – kierownik Katedry Nowych Mediów na Wydziale Malarstwa i Nowych Mediów; od 2016 r. prorektor do spraw artystycznych, studenckich i współpracy międzynarodowej Akademii Sztuki w Szczecinie.
Inicjator akcji ratowania przed rozbiórką tzw. Starej Transformatorowni przy ul. Św. Ducha w Szczecinie i przeznaczenia jej na miejsce prezentacji sztuki współczesnej (1987). Współzałożyciel Stowarzyszenia OFFicyna i niezależnej galerii Miejsce Sztuki OFFicyna (1998); współzałożyciel i wiceprezes Stowarzyszenia Zachęty Sztuki Współczesnej w Szczecinie (2004); członek Społecznego Zespołu na rzecz powstania Akademii Sztuki w Szczecinie (2007 – 2010). Od 2010 do 2014 r. wiceprzewodniczący Rady Muzeum Narodowego w Szczecinie.
Autor ponad dwudziestu pięciu indywidualnych i uczestnik ponad stu zbiorowych prezentacji sztuki w Polsce i za granicą (m. in. Australia, Francja, Japonia, Niemcy, Szwecja, Ukraina).
Barbara Patlewicz
Adiunkt w Zakładzie Badań i Analiz Wschodnich Instytutu Historii i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Szczecińskiego. Uzyskała stopień doktora nauk humanistycznych na podstawie dysertacji doktorskiej pod tytułem: „Kształtowanie niepodległości azerbejdżańskiej w ostatnich dwóch dekadach XIX w. i na początku XX w. pod kierunkiem naukowym prof. zw. dr hab. Andrzeja Furiera. Aktywność naukowa obejmuje trzy zasadnicze kierunki badawcze – Zakaukazie jako europejsko-azjatyckie pogranicze, odrodzenie azerbejdżańskiej państwowości a południowa część terytorium – tzw. Azerbejdżan irański oraz Islam i islamizm wobec wyzwań rozwoju cywilizacji na Kaukazie.
Dominika Wielowieyska
Dziennikarka „Gazety Wyborczej” i TOK FM
Absolwentka warszawskiego LO im. Józefa Wybickiego oraz Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (wydział Wiedzy o Teatrze). Uzyskała też tytuł MBA w Międzynarodowej Szkole Zarządzania w Warszawie. Stypendystka amerykańskiej fundacji The National Forum Foundation (dziś The Freedom House).
Współautorka książki Dekady 1985-1994, z serii poświęconej historii Polski po II wojnie światowej.
Agata Wilińska – Onyśko
Anioł Solidarności Społecznej 2016
Z wykształcenia pedagog, socjolog. Pierwsze doświadczenia zawodowe zdobywała w goleniowskich organizacjach pozarządowych oraz Regionalnym Ośrodku Polityki Społecznej, od czterech lat współpracuje z firmami z branży e-commerce – Stylepit i PDC Logistics. Inicjatorka działań mających na celu włączenie osób z niepełnosprawnością intelektualną oraz podopiecznych instytucji pomocy społecznej do otwartego rynku pracy. Współzałożycielka Klastra E-Biznesu Pomorza Zachodniego zrzeszającego przedsiębiorstwa gotowe do dzielnie się kapitałem wiedzy i kompetencji.
Nedal Abu Tabaq
Urodził się 14 stycznia 1971r. w Al Khafji w Arabii Saudyjskiej. Z pochodzenia jest Palestyńczykiem. Jego rodzice wyemigrowali z Palestyny do Arabii Saudyjskiej, a następnie do Kuwejtu. Tam zdobył średnie wykształcenie z najwyższą lokatą w szkole oraz dostał stypendium na studia medyczne w Polsce. Do Lublina, gdzie podjął studia na Akademii Medycznej, przybył w 1988r. W 1997r. uzyskał tytuł lekarza.
W czasie studiów czynnie angażował się w działania na rzecz integracji studentów muzułmańskich i został członkiem Stowarzyszenia Studentów Muzułmańskich w Polsce. W międzyczasie rozpoczął czteroletnie studia teologiczno-prwnicze (szariat) we Francji, które ukończył w 2004r. Następnie zawodowo zajął się posługa religijną i opieką nad wspólnotą muzułmańską (ummą) w Lublinie. Został imamem oraz dyrektorem Lubelskiego Centrum Islamu.
Jest współzałożycielem Ligi Muzułmańskiej w RP, która jako związek wyznaniowy została zarejestrowana w Departamencie Wyznań i Mniejszości Narodowych przy Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz oficjalnie wpisana do rejestru kościołów i innych związków wyznaniowych w 2004r.
Od wielu lat pełni funkcję przewodniczącego Rady Imamów – organu wyodrębnionego w ramach Ligii Muzułmańskiej. W Radzie Imamów zasiadają osoby legitymujące się wyższym wykształceniem w zakresie prawa i teologii islamu. Głównym zadaniem członków Rady jest sprawowanie posługi religijnej dla społeczności muzułmańskiej w Polsce.
Od 2008r. działa jako mufti Ligi Muzułmańskiej RP – wydaje oficjalne interpretacje w sprawach życia religijnego i prywatnego, w zgodzie z zasadami islamu.Swoje decyzje ogłasza w formie fatwy.
W 2016r. został przewodniczącym Muzułmańskiego Stowarzyszenia Kształcenia Kulturalnego, które oficjalnie zostało powołane w 1996 roku. Jego założyciele wcześniej współtworzyli i rozwijali Stowarzyszenie Studentów Muzułmańskich. Zadaniem MSKK jest pogłębianie wiedzy na temat kultury i cywilizacji islamu oraz popularyzacja tej wiedzy w rozmaitych środowiskach, jak również współpraca z innymi organizacjami działającymi w tym zakresie w Polsce. Stowarzyszenie współpracuje też z instytucjami państwowymi, organizacjami społecznymi w kierunku budowania tolerancji i wzajemnego zrozumienia między wyznawcami różnych religii w Polsce.
Reprezentuje tzw. „islam środka”, a więc akceptuje w sferze życia społecznego wszystko to, co nie sprzeciwia się w sposób oczywisty zasadom islamu i jest wobec religii co najmniej neutralne. Jest sunnitą przywiązanym do tradycji intelektualnej islamu i duchowego wymiaru religii. Uważa, że wiedza i akceptacja innych jest kluczem pokojowego współistnienia wielu kultur i religii na świecie.
Aktywnie uczestniczy w dialogu międzykulturowym i międzyreligijnym poprzez wykłady i szkolenia, artykuły prasowe i publikacje, wywiady i komentarze, udział w programach telewizyjnych oraz ważnych wydarzeniach krajowych i zagranicznych.
Jest ojcem czworga dzieci, które wychowuje w duchu wartości islamskich. Ma wielu przyjaciół zarówno wśród wyznawców islamu, chrześcijaństwa jak i judaizmu. Jego pasją jest kino amerykańskie, a marzeniem podróże.
Sławomir Sikora
Urodzony 19 lipca 1977 roku w Mikołowie. Ukończył Technikum Elektryczno – Mechaniczne w Cieszynie, następnie Chrześcijańską Akademię Teologiczną w Warszawie. Od 2002 roku jest duchownym ewangelickim, od 2007 roku proboszczem Parafii Ewangelicko – Augsburskiej w Szczecinie. Wcześniej był wikariuszem w Lesznie oraz w Wiśle Centrum. Jako duszpasterz ewangelizacyjno – misyjny Diecezji Wrocławskiej jest wykładowcą w czasie Tygodni Ewangelizacyjnych dla Rodzin w Karpaczu, przewodniczącym Szczecińskiego Oddziału Polskiej Rady Ekumenicznej. Jego żona Izabela urodzona w Cieszynie jest diakonką zaangażowaną w codzienne życie parafii. Mają dwójkę dzieci Mateusza (12 lat) i Hannę (7 lata). W 2014 roku wydał tomik wierszy „Myśli biegu”, jako maratończyk propaguje Ewangelię wśród biegaczy, organizuje Ekumeniczne Biegi Charytatywne w Szczecinie. 2014 roku tomik „Myśli w biegu”.
Paweł Śpiewak
Polski socjolog i historyk idei, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, publicysta, poseł na Sejm V kadencji, dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego. Syn pisarki i tłumaczki Anny Kamieńskiej oraz poety i tłumacza Jana Śpiewaka. W 1973 ukończył studia w Instytucie SocjologiiUniwersytetu Warszawskiego. Związany ze środowiskiem „Więzi”. Od 1978 należał do Towarzystwa Kursów Naukowych. W 1979 był współzałożycielem podziemnego kwartalnika „Res Publica”. W 1980 wstąpił do NSZZ „Solidarność”.
W 1984 uzyskał stopień doktora (na podstawie pracy zatytułowanej Style liberalnego myślenia: anglo-amerykańska myśl polityczna lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku, jego promotorem był profesor Jerzy Szacki). W 2000 został doktorem habilitowanym. Został nauczycielem akademickim w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego (pełnił w nim funkcję kierownika Zakładu Historii Myśli Społecznej) oraz na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie. Wykładał również w Wyższej Szkole Mediów im. Jerzego Giedroycia i Szkole Wyższej im. Bogdana Jańskiego. Członek Collegium Invisibile.
Jako bezpartyjny kandydat 25 września 2005 został wybrany w okręgu warszawskim z listy Platformy Obywatelskiej do Sejmu V kadencji. W 2007 nie ubiegał się o reelekcję.
3 października 2011 otrzymał nominację na stanowisko dyrektora Żydowskiego Instytutu Historycznego.
W 2013 otrzymał Nagrodę im. księdza Józefa Tischnera w kategorii „pisarstwo religijne lub filozoficzne” za całokształt twórczości.
Jest mężem Heleny Datner oraz ojcem Jana Śpiewaka.